domingo, abril 30, 2006

viernes, abril 28, 2006



Esta amiga mía que paseaba por el bosque se encontró a Valle-Inclán en estado de meditación profunda. Inclán hablaba en sueños. El caso es que eran profecías que luego llegaron a cumplirse tal cual. Vaticinó la caída de la hojablanda, la extinción de los dinosaurios y el baño de los bolouros, entre otras cosas.

jueves, abril 27, 2006



O que ven significar que logo de un bon manguerazo a xente de por alí colle as toallas e seca ben á man. La manzana se seca al sol ella sola.

miércoles, abril 26, 2006

O que máis desexaba Cacauequi ó chegar o mes de maio era ter obtido innumerábeis honores académicos ca súa man esquerda, cantos máis mellor. Era a visión dos conos florais dos aesculus hippocastanum o que facíalle caer na conta do triste e valeira da súa copa. El tiña algún título pero ó chegar o mes de maio sempre desexaba máis, e quería tamén medallas, diplomas, doutoramentos, birretes e publicacións en revistas científicas, e todos e todas elas feitos coa man esquerda. Logo chegaba xuño e o asunto volvía darlle igual, e así durante todo o ano ata maio. xa sabedes que na terra hai moita xente e cada un é cada un.

martes, abril 25, 2006




Os coelliños comecamionetas e toda esa xente fixeron a súa vida. Seguen por aí cos seus gustos. Anda con ollo se tes unha camioneta. Eu so digo eso.


O Bañista Caetano

domingo, abril 23, 2006



Bernardos en persoa

viernes, abril 21, 2006










jueves, abril 20, 2006


Naquela sociedade o estudio era o que na nosa é a droga. E os ionkis eran eruditos de altísimo nivel escravos das sensacións bioquímicas que nos seus cerebros producían a análise minuciosa e a memorización. Tiñan un xefe: Brígido.

miércoles, abril 19, 2006


lunes, abril 17, 2006

A manmaceira


Era, como veis, un pingüino, o al menos un pariente no muy lejano de los pingüinos, pero vivió toda su vida en la lava de un volcán. Pasó calor, claro que pasó calor, pero cada uno vive donde puede o donde le toca. Cierto que no era su habitat natural, pero tampoco es que estuviera mal mal lo que se dice mal. Ides ver.
O pantasma da cebra, patrona do entintado, merodea.
A Serpe Cornada era máis ben unha miñoca que vivía baixo terra. Tiña dous cornos na frente que eran un auténtico estorbo. Dous cornos que apuntaban para arriba. A serpe pensaba: "sen cornos serei máis feliz". E desexaba eliminalos e así o fixo. Un amigo, unha serra, anestesia, continuará.

sábado, abril 15, 2006

viernes, abril 14, 2006

A voz do neno era un vello

Este vello malo era a voz do neno. Estaba por medio en calquera comunicación e expresión do cativo. ¿Pero de onde saiu este vello cabrón?


O Bebé Cochón
O meu amigo o bebé Cochón falaba con voz de vello. El non era mal rapaz, era un neno inocente e lambón. Pero o vello era malo coma un demo.


A mosca do sono era o malo dunha historia chamada "Peripecia dun Paramacio".


Este meu amigo chámase Cacauequi. Non é moi falador, ides ver.

domingo, abril 09, 2006

¿Quién soy?
Cada semana contaba algo en la revista Golfiño. Ahora estoy aquí en este blog y no se donde estaré en el futuro. Soy el rinoceronte unicornio blanco que no para de largar.

lunes, abril 03, 2006

El Oculista, unas viñetas del siglo pasado.
¿Queres ser un Amigo ou Amiga de Archimboldo Roque?
(dentro de nada neste blog)


El monje Rosalinio vive en la lava de un volcán.


Este é o can que sacou a un loro de paseo, según conta unha lenda da terra do loro.

sábado, abril 01, 2006



OS AMIGOS DE ARCHIMBOLDO ROQUE

Confesións dun rapante.

Os números do un ó nove.

O caracol Anatol.

Pitos no tellado.

O Miraceos.

Os enfadados de Calais.

O cabaliño de Manamí.

O Librepensador.

Rembrandt o percebe.