lunes, agosto 13, 2007


1 comentario:

Maria Vilar dijo...

Hola Jaco!
En Coruña non voltamos a atoparnos, mágoa;queríache dicir en persoa que mirei a exposición de Cacauequi, que lin tódalas páxinas e que sain, como non, emocionada dalí.
Xa che dixera que es grande, pero xamais me cansarei de repetircho. Graciñas por ese conto tan fermoso e tan vivo.
Tódalas viñetas son preciosas.
:D