miércoles, mayo 31, 2006



Algau

martes, mayo 30, 2006

lunes, mayo 29, 2006

Hola a todos, me llamo Cacauequi.

jueves, mayo 25, 2006

miércoles, mayo 24, 2006



Aquel muchacho que buscaba una panadería y que salió de su casa en gayumbos empezaba a notar que los árboles se inmiscuían en su espacio vital un poco más de lo que comunmente era considerado normal entre los habitantes de la aldea grande cerca de la cual tenía su madre a plantación de maceiras máis fermosa de toda a área metropolitana.

martes, mayo 23, 2006


Archimboldo vestido de doncel y rodeado de las abejas-vaca del panal del malogrado Patinir.

lunes, mayo 22, 2006

jueves, mayo 18, 2006

martes, mayo 16, 2006

lunes, mayo 15, 2006


(Falan Cervo e Cervo con parche )


Cervo: ¿que tal o ollo?
Cervo con parche: regulín regulán.
Cervo: Mañana mismo traioche un.
Cervo con parche: ¿me vas a comprar un ojo?
Cervo: Voy.
Cervo con parche: ¿Un ollo de puntito negro?
Cervo: Claro.
Cervo con parche: Muchas gracias.
Cervo: Gracias a ti.
cervo con parche: Entón vou vendelo parche
Cervo: Queroo eu
Cervo con parche: ¿Para que?
Cervo: Unha pompa.
Cervo con parche: ¿É negra?
Cervo: Esta non.
Cervo con parche: ¿Para que queres o parche?
Cervo: Para cando me saque o ollo .
Cervo con parche: É broma.
Cervo: Si ho, é que pinchei unha roda da bici.
Cervo con parche: ah. Non sei se valerá.

domingo, mayo 14, 2006



Asomado no balcón

cos ollos de noite cheos

nunca durme o Miraceos

pero pon o camisón.

jueves, mayo 11, 2006



La pintora Hilanusía y el arquero Chiquina.

El arquero Chiquina consiente en posar para la pintora Hilanusía siempre que le permita hacerlo con el teléfono al lado pues está esperando una llamada importantísima. Mientras pinta, Hilanusía duda si incluir el teléfono en el cuadro. El arquero avisó que en cuanto suene el teléfono tiene que cogerlo ipsofacto y que es posible que esta interrupción sea definitiva. Una pompa de jabón cruza escena de izquierda a derecha segun vemos, y se detiene cerca de Hilanusía. Ella la observa de reojo y duda si incluirla en el cuadro, no sabe por cuanto tiempo mantendrá la pose. El arquero Chiquina lleva tres horas y cuarto en la inmovilidad absoluta. El teléfono no suena. La pompa de jabón sigue allí. La punta de la flecha empieza a temblar.

miércoles, mayo 10, 2006



Romance dos tapadiños

martes, mayo 09, 2006




lunes, mayo 08, 2006



Bo texto ¿Non si?

domingo, mayo 07, 2006


En un segundo vistazo, cuando a Melmath se le pasa el contraluz, uno se percata de que la vaca en cuestión usa muletas, lo cual solo sirve para acrecentar el miedo. E leva ese trote paseniño tras de ti cos ollos de puntito cravados nas túas costas. Fu, fu, fu, fu,...fu, no se va a parar nunca jamás. Certo é que non collerá grandes velocidades, e podes avanzar bastante e coller vantaxe ata de varios días, e descansar e adicarte a outra cousa e borrala da túa mente, mais non dubides que logo aparecerá; porque Melmath a Errabunda no ceja. Eso es así.

jueves, mayo 04, 2006



Esta vaca..., ¡Puf!. A súa historia non é das que rematan ben para ninguén. Chámase Melmath a Errabunda, igualiño que aquel de Maturin, o outro gran errabundo. Melmath vagaba polo tempo e polo espacio, inmortal, claro, e cunha maldición enriba, claro, claro de claro. Melmath é das tipas tipo aquel outro chamado Sindarle, o cadaver. (Su sola mención me hace temblar). Son xente non boa nin mala, pero que da sustos tremendos, que toleas se vai tras de ti; tamén a mosca do aceite facía algo parecido, pero era máis humorística. Aunque es preciso recordar que Sindarle sólo es una amenaza para los descargadores de cajas, a todos los demás les da igual. Melmath a Errabunda es muy lenta, eso sí, va despacio pero como clave en ti esos ojos de puntito lo llevas claro.

miércoles, mayo 03, 2006



Este era un tío antiguo al que le picaba una pierna.Que tiña grises os pezóns e que perdeu un brazo por exponelo innecesariamente. No se quedó en paro. Sigue de trapecista. É famoso e ten moita xente que vai velo en calquera pais do mundo. Admiran a súa arte pero pensan del que agora é un antipático por non saudar.

martes, mayo 02, 2006


Os bichejos malos da Gardería de dona Bixelmina hostigando a un neno. Mais daquela era inverno, agora todo rematou, fíxose xustiza e Lucas leoncavalo ceibou ós nenos coa axuda das feras do circo. Os virus dispersáronse no ar, pero a maligna escapou. ¿a onde? ¿É que esta historia ten segunda parte?¿E que segue por aí querendo facer mal tras mal? Segue, ¡E agora está inmunizada frente as feras amaestradas!